Begin 2020 kwam Mirjam van Eijgen - werkzaam in de gehandicaptenzorg - thuis te zitten met een burn-out en schouderklachten. Nadat ze zich ziek meldde kwam ze in maart vorig jaar bij de bedrijfsarts terecht. Daar ging ze een traject in waarbij ze weinig vooruitgang boekte. Ze werd nog doorgestuurd naar een psycholoog, maar met hem had ze niet echt een klik. Uiteindelijk werd ze in een vrij laat stadium doorgestuurd naar Merem om te starten met een arbeidsrevalidatie-traject. Mirjam: “Ik had nog nooit van arbeidsrevalidatie gehoord, maar wilde op dat moment alles proberen.”

Toen je werd geadviseerd om te starten met arbeidsrevalidatie wat was toen je eerste gedachte?
“Ik was er best sceptisch over. Dacht echt dat het een soort van AA was, waarbij je in een groepskring elkaar moet vertellen wat je dwars zit. De bedrijfsarts had namelijk ook aangegeven dat ik in een groep zou komen. Dat ik therapie moest volgen. Het gehele traject was mij niet heel duidelijk. En door corona werd ook alles door de telefoon besproken. Wat niet heel handig is. Maar ik dacht, ik ga ervoor. Niet geschoten is altijd mis.

Je hebt ook een quickscan* doorlopen, kan je vertellen wat dat precies inhoudt?
“Via de quickscan kreeg ik een aantal vragen toegestuurd. Dat ging niet helemaal goed, waardoor ik het uiteindelijk bij Merem heb ingevuld. Ik kreeg vragen over onder andere mijn werksituatie en de klachten die ik heb. Per vraag moest ik daar een score aan hangen. Het was zo gedaan.”

Wat kwam er precies uit die quickscan?
“De resultaten zijn met me gedeeld, maar ik weet niet meer precies wat er in stond. Wel dat er een programma/plan zou worden opgesteld voor de pijn van mijn schouder, wat je daarvoor allemaal kan doen etc. Een soort persoonlijk behandelplan. Alles is uiteindelijk besproken met ergotherapeut Saskia Koning. Met haar heb ik dat plan verder vorm gegeven.”

Hoe zag jouw trainings/revalidatieprogramma eruit sinds februari?
“Ik startte bij Merem met ontspanningstherapie. Waar ik heel erg aan moest wennen. Dit was ook gelijk met een groep, wat nogal overweldigend was. Dus het lukte me niet gelijk om te ontspannen. Gelukkig werd ik heel snel opgenomen in de groep, die bestond uit zo’n vijf mensen. De ontspanningstherapie kwam vervolgens wekelijks terug. Daarnaast had ik iedere week fysio-, spel-, ergotherapie, een gesprek met de psycholoog en themabijeenkomsten. En ik zeg eerlijk, zelfs als je naast je mentale geen lichamelijke klachten hebt, dan is dit programma heel goed.

Je wilt niet altijd alleen maar praten, je wilt ook iets doen. Dat is wat ook mij uitdaagde en wat me heel veel inzicht heeft gegeven. Bij mij gaf de fysiotherapeut aan dat ik mijn schouders los moest laten. Vooral omdat ik leefde als een soort schildpad die zijn hoofd intrekt. Het klinkt simpel, maar dat inzicht heeft mij veel energie gegeven. Alles wat ik daar heb geleerd pas ik ook toe. En daar wordt vervolgens weer naar gevraagd door de ergotherapeut en psycholoog. Zij zijn benieuwd of je de oefeningen in hebt kunnen zetten, hoe je ze in hebt gezet etc. En die combinatie, waarbij ook de therapieën op elkaar aansluiten, werkt.”

Hoe is jouw programma/behandelplan tot stand gekomen?
“Die is opgesteld naar aanleiding van de quickscan en de gesprekken die ik heb gevoerd met mijn ergotherapeut Saskia. Tijdens het programma is mijn conditie door de fitness en gymlessen ook veel beter geworden. Die lessen worden ook aangepast op je uitdaging. Ze passen letterlijk alles aan per persoon. Daarnaast heb ik altijd het idee gehad dat er veel overleg is tussen de verschillende behandelaren. Ze weten namelijk heel goed wie ze voor zich hebben, waar die persoon staat in het traject en wat hij of zij nog nodig heeft.“

Wat waren jouw persoonlijke doelen binnen dit programma? “Ik wilde vooral mijn schouder minder belasten en leren om bij andere mensen aan te geven dat ik niet alles kan. Dus leren hulp vragen en nee durven zeggen. Niet alles voor iedereen willen doen. Maar als iemand een beroep op je doet de wedervraag stellen, “moet ik dit doen?. Ik heb enorm goede handvatten gekregen om er tegen aan te gaan.”

Je bent nu je werk weer rustig aan het opbouwen. Hoe gaat dat?
“Vanaf volgende week ga ik weer volledig werken. Ik ben al een hele tijd aan het re-integreren. Dat is gedurende het traject bij Merem wel iets teruggedraaid, want de uren dat je bij Merem aan het werk bent worden ook gezien als werk. En vanaf daar zijn we uiteindelijk weer rustig gaan opbouwen. Elke twee á drie weken werd gekeken naar mijn vooruitgang. Ging het goed dan bleef mijn re-integratieplan onaangepast, ging het even niet zo goed dan werd het plan aangepast. Daar zijn ze heel kritisch op. Ze remmen je wel af als je té hard wil, dat was voor mij heel fijn.”

Wat heb je het meest geleerd van de afgelopen periode?
“Bewuster met mezelf omgaan en beter voor mezelf zorgen. Ik heb ook beter leren plannen en inzicht gekregen in als ik het ene doe het andere vaak niet kan. Bij mij moest altijd alles voor 200% gedaan worden, nu is 100% ook goed. Je wordt zoveel zelfbewuster tijdens het traject bij Merem. En ergens ook geen schuldgevoel aan over houden, dat hebben ze er ook goed ingepeperd. De groep helpt daar ook bij. Vooral omdat je ziet dat eigenlijk iedereen tegen dezelfde dingen aanloopt. Uiteindelijk heb je allemaal hetzelfde doel en je helpt elkaar er echt door geen.”

Wat vond je fijn aan dit arbeidsrevalidatie traject?
“Dat je zelfbewuster wordt en dat je echt geholpen wordt. Het is down to earth. Het is niet zo zweverig en hoogdravend. Er wordt gekeken welk probleem je hebt en daar ga je samen mee aan de slag. De themabijeenkomsten en de speltraining hebben ook heel erg geholpen. Met daarbij de oplettendheid van de anderen. Waarbij de psycholoog bijvoorbeeld aangaf dat je niet helemaal tot het gaatje hoeft te gaan. Er wordt zo goed gekeken wat jij nodig hebt. Ze draaien niet het riedeltje af, maar maken het echt persoonlijk.”

Hoe heb je Merem en jouw behandelaar/behandelaren ervaren de afgelopen periode?
“Als heel betrokken. Ze hebben allemaal lol in hun werk. Naast dat ze naar ieder individu kijken, krijg je in de groep ook echt de aandacht die je nodig hebt. Van iedereen wordt een open en betrokken houding gevraagd, en die hebben de behandelaren ook.”

Wat zou je andere mensen willen adviseren die in eenzelfde soort werksituatie zitten?
“Ik vind dat iedereen met een baan dit één keer in de drie jaar moet doen. Daar word je zelfbewuster van en kom je met energie van terug. Het zou heel veel verzuim kunnen voorkomen als je dit eens in de zoveel tijd zou doen. We lopen in deze maatschappij soms als idioten te rennen. We proberen elkaar altijd te helpen, maar het echt zelf doen is toch lastig. Zoals ik al aangaf was ik in het begin best sceptisch. Want hoe wilden ze mij nu in tien weken veranderen? Maar het helpt écht. En dit kon ik ook overdragen aan nieuwe mensen die net met het traject startten. Ook in de groep ontstaat snel een band omdat iedereen zich kwetsbaar opstelt. Dat komt omdat er een bepaalde veiligheid wordt gecreëerd. Mijn oprechte complimenten daarvoor voor de mensen die bij Merem werken.”

Zou je arbeidsrevalidatie aanbevelen?
“Ja! Je hebt geen klachten nodig om dit te doen. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Iedereen loopt af en toe als een kip zonder kop door het leven, dus ik denk dat het voor iedereen goed zou zijn. Het kost een werkgever geld, maar uiteindelijk levert het heel veel op. Ik ben zoveel verder na tien weken, dat ik mezelf nu vaak afvraag waarom ik dit niet eerder heb gedaan.”

*Een quickscan is een uitgebreide intake door een revalidatiearts, psycholoog, manueel therapeut en ergotherapeut. Belemmerende factoren en bevorderende factoren met betrekking tot fysieke en psychische mogelijkheden worden in kaart gebracht.

Meer weten over arbeidsrevalidatie