Gelukkig mocht ik starten. De opluchting was enorm: er lag een plan klaar, en een deskundig team stond klaar om mij te begeleiden. Dat gaf direct rust; ik hoefde het "alleen maar" te volgen. Toch was de eerste week zwaar. Mijn belastbaarheid was laag, en de prikkels en activiteiten overvielen me. Dit werd snel opgemerkt, en er werd besloten om mij de eerste vijf weken een aangepast programma te geven. Daarna volgde ik tien weken lang het volledige traject.
Het was fijn om een deel van de revalidatie in een groep te doorlopen met lotgenoten. Niemand begrijpt je beter dan iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. Dat zorgde voor (h)erkenning en veel steun.
Leren en verwerken
Alle programmaonderdelen sloten naadloos op elkaar aan. Doordat alle therapeuten een veilige omgeving boden, durfde ik kwetsbaar te zijn en te leren. Hierdoor kwam er ruimte voor opgekropte emoties: het schuldgevoel naar mijn omgeving, het verdriet om het leven dat ik was kwijtgeraakt en de pijn van niet meer kunnen werken. Ik leerde hoe ik dit kon verwerken, accepteren en er niet meer tegen hoefde te vechten.
Ik begon mijn lichaam beter te begrijpen en ontdekte welke keuzes ik kon maken voor mijn welzijn. De angst voor overbelasting en de PEM (Post Exertional Malaise) die daarop zou volgen, maakte plaats voor het veilig verkennen van mijn grenzen. Ik leerde plannen, doseren en rustmomenten inbouwen. Bovendien werd duidelijk dat de patronen waarmee ik vroeger leefde, niet meer werkten. Omdat ik vijftien weken lang de kans kreeg om nieuwe gewoontes te oefenen en toe te passen, konden deze zich stevig verankeren in mijn dagelijks leven.
Een jaar later
Inmiddels is het een jaar geleden dat ik de revalidatie afrondde. Ik werd daarna nog enkele maanden begeleid bij mijn re-integratie op het werk, wat me enorm hielp om op een realistische manier op te bouwen. Uiteindelijk werd ik arbeidsongeschikt verklaard, maar met de geruststellende gedachte dat alles was geprobeerd en er geen andere uitkomst mogelijk was. Destijds werd tegen mij gezegd: "We kunnen je niet beter maken, maar we gaan kijken hoe we je kunnen helpen." En dat is precies wat er is gebeurd. Ik ben niet genezen, maar ik heb wel geleerd hoe ik met mijn ziekte kan leven, elke dag opnieuw. Daar ben ik dankbaar voor!
Benieuwd naar de mogelijkheden van Merem Arbeid?
