Twee totaal verschillende levens, één gedeelde missie: weer baas worden over hun ademhaling. Een persoonlijk verhaal over de kracht van vriendschap in de strijd tegen longziekte.

Will van der Vlies (69) en Tom Blaas (79) ontmoetten elkaar bij Merem Medische Revalidatie. Op papier twee totale uitersten, maar met een gemeenschappelijk doel: beter leren omgaan met hun longziekte. Will, een gedreven interim-manager en trouwambtenaar, heeft haar hele leven al astma. Tom, een nuchtere man herstelde negen jaar geleden van kanker en leeft daarnaast al jaren met sarcoïdose. Ze begonnen tegelijk met hun klinische revalidatie bij Merem en er ontstond een onverwachte band. “Het revalidatietraject was zwaar, maar we hielden elkaar overeind., vertelt Tom.

De keiharde realiteit
Voor Will kwam het keerpunt tijdens een vakantie in Australië. Ze werd daar met spoed opgenomen in het ziekenhuis. “Ik lag plotseling op de eerste hulp in een vreemd ziekenhuis en moest mijn reis beëindigen. Ik dacht: dit kan toch niet mijn leven zijn?” Ze had haar astma altijd weggewuifd als 'niet zo ernstig'. De werkelijkheid haalde haar in. Terug in Nederland raadde haar longarts een intensief revalidatietraject bij Merem aan. Tien weken intern. “Dat vond ik een behoorlijke stap, maar ik wist ook: als ik nu niets verander, beperkt mijn astma mij steeds meer.”

Tom herkent die twijfel. “Je went aan je beperkingen. Minder kunnen wordt je nieuwe normaal. Ik had al jaren problemen met mijn longcapaciteit door COPD en sarcoïdose en dacht: dit is gewoon zoals het is. Toen ik hoorde wat ik bij Merem kon leren, besloot ik ervoor te gaan.” Net als Will vond hij het spannend, maar greep de kans om weer de regie over zijn leven terug te kunnen pakken.

Luisteren naar je lijf
Vanaf dag één bij Merem wordt duidelijk dat ze niet alleen fysiek sterker moeten worden, maar ook anders moeten denken. Will: “Ik was gewend om altijd maar door te gaan. Bij Merem leerde ik een totaal andere benadering. Ik leerde even stilstaan. Voelen. Luisteren naar mijn lichaam. Met gerichte vragen als: hoe is je ademhaling vandaag? Wat betekent dat voor wat je doet?”

Ook Tom beaamt dit: “Ik besefte ineens dat ik de trap kon oplopen zonder buiten adem te raken. Opstaan zonder duizelig te worden. Het klinkt klein, maar het veranderde alles.”

Meer lucht, meer leven
De cijfers spreken voor zich: door de longrevalidatie steeg Wills longinhoud spectaculair van 61 naar 85 procent. Maar wat betekent dat in het echte leven? “Ik was een enorme sportliefhebber, maar door de regelmatige astma-aanvallen was de drempel om naar de sportschool te gaan zo hoog geworden dat ik helemaal niet meer ging. Door mijn longrevalidatie bij Merem heb ik weer vertrouwen in mijn lichaam. Ik ga nu weer met veel plezier een paar keer per week naar de sportschool.”, vertelt Will. Tom voegt toe: “Ik sta weer met plezier in de keuken en doe met nog meer bezieling mijn vrijwilligerswerk. Eerder moest ik na tien minuten al rusten, nu bepaal ik weer het tempo, niet mijn longen.” Tom voelt zich energieker dan hij in jaren is geweest.

Ook mentaal maakten ze stappen. Will: “Ik had nooit door hoe erg ik mijn astma onderschatte. Bij Merem besefte ik: ik mag en moet mijn grenzen aangeven. En dat doe ik nu ook.” Tom herkent dat. “Eerst dacht ik dat als ik mijn klachten deelde, dat dat de mensen om me heen alleen maar bezorgd maakte. Maar het tegendeel is waar. Mijn omgeving begrijpt me nu beter en dat geeft rust.”

Het geheim: een gedeelde ‘strijd’
Wat het revalidatietraject bij Merem bijzonder maakt? “Het ‘5-manschap’, legt Tom uit. “De naadloze samenwerking tussen alle zorgprofessionals. Eén keer je verhaal vertellen en iedereen is meteen en goed op de hoogte. Dat geeft vertrouwen.”

“De kracht van contact met mede-revalidanten is zo groot. Er ontstaat een band die je nergens anders vindt”, vertelt Will. “Het is zo fijn om met mensen te praten die hetzelfde als jij meemaken. Hoe hebben zij het tot dan toe gedaan met werk, kinderen, relatie? Er is zoveel herkenning bij elkaar. We vormden een groep die gewend was om door te gaan, ook als dit eigenlijk niet de beste optie was voor onze revalidatie. Tom en Will hebben het als bijzonder ervaren dat bij iedereen die tien weken revalidatie omvlogen. Dat hadden zij van te voren niet verwacht.” Zowel Tom als Will hebben nog contact met enkele groepsgenoten. Het stopt niet bij Merem, de band blijft.

Een blijvende verandering
Will en Tom gaan na hun revalidatie bewuster met hun energie om. Will werkt parttime en blijft trouw aan de les die ze bij Merem leerde: moet ík dit nu doen? Of moet ik dit nú doen? Ze weerstaat de verleiding van mooie interim-opdrachten die te veel van haar zouden vragen. Tom doet vrijwilligerswerk en zit in de bewonerscommissie. “Merem zit nog elke dag in mijn systeem. Ik ben fysiek én mentaal sterker dan ooit.”

Blik op de toekomst
De toekomst? Die ziet er opeens weer zonnig uit. Tom heeft een reis naar Barcelona gepland – iets wat hij een jaar geleden niet had aangedurfd. En Will? Die blijft dromen van Australië, maar nu met nieuwe perspectieven. “Elke keer als ik een reisgids opensla, blijft ik bij dat land hangen. Misschien is dat een teken. Een lange vlucht is niet ideaal is voor mijn longen, maar misschien is er toch een manier. Merem heeft me geleerd dat beperkingen niet betekenen dat je moet stoppen met dromen. Dus wie weet… misschien ga ik ooit terug, maar dan sterker dan ooit!”